We worden vandaag helaas weer veel te vroeg wakker, om half zes zijn we weer klaar wakker. Arjan besluit Astrid maar lastig te gaan vallen en John vermaakt zich met de tv. Om half acht gaan we ontbijten in het hotel waar John op professionele wijze brood roostert voor zijn lieftallige reisgenoot. Na het ontbijt rijden we richting de haven waar we om half negen aankomen bij Campbell River Whale watch, Jack staat al op ons te wachten en herkend ons onmiddellijk van de onvergetelijke trip van vorig jaar.

Om negen uur varen we uit met acht personen, we hebben op de boot lekker de ruimte aangezien twee mensen nog per vliegtuig zouden arriveren maar de mist een beetje roet in het eten gooide. We varen met de snelle aluminium boot door de snel stromende rivier tussen vele eilanden door richting het vaste land. De rivieren en inlaten zijn op sommige plekken 700 meter diep en variëren in breedte van 100 meter tot enkele duizenden meters.

Tijdens het veranderen van het tij moet er op de ondiepere en smallere stukken zoveel water in weinig tijd door dat we draaikolken zien van twintig tot dertig meter doorsnede welke in het midden minstens een meter diep zijn. Op sommige plekken waar de bodem ineens tientallen meters omhoog komt stuwt het water ook gewoon een halve meter omhoog en zie je duidelijk een helling in de rivier.

Het is een mooie tocht en na een klein half uur varen verdwijnt de mist en komt de zon door. Na een uur varen komen we op stuk waar we vorig jaar met de complete boot tussen de golven verdwenen, vandaag lijkt de rivier wel een spiegel we kunnen met volle snelheid verder. Iets meer als een week geleden zijn er door de heftige regenval veel rivieren buiten hun oevers getreden, de eerste gevolgen kunnen we onderweg wel zien. Af en toe drijven er bomen voorbij van soms wel vijftien meter lang, de bomen en takken verzamelen zich op de punten waar stromingen bij elkaar komen en we moeten ook af en toe zoeken naar een opening in al het drijfvuil om verder te kunnen.

Als we een kwartiertje van de eindbestemming zijn stapt Jack achter het stuur vandaan en mag John (blij) het laatste stuk varen terwijl Jack de veiligheidsuitleg gaat doen voor het geval we een Grizzly tegen het lijf lopen. De regels zijn vrij simpel: Je hebt geen schijn van kans; ze rennen 60 km/uur, kunnen bomen klimmen en perfect zwemmen. Het enige wat je kan doen is langzaam achteruit lopen en ze uit de weg gaan.

Bij de monding van de Oxford rivier aangekomen leggen we aan en worden we door een Indiaan opgehaald met een busje. De paden waar we overheen rijden zijn totaal niet best en we worden flink door elkaar geschud, we hoeven gelukkig niet ver te rijden om bij de observatieplatforms te komen. Als we een minuutje onderweg zijn kruisen we een riviertje waar we in de verte de eerste Grizzly zien, dat belooft wat. Jack vraagt de indiaan of we gelijk door kunnen rijden naar de verste locaties, hier komen twee riviertjes bij elkaar en hebben we de meeste kans om de beren te zien.

Als we bij platform 4 aankomen verkennen Jack en John (de Indiaan) de omgeving of er geen beren in de bosjes zitten. De kust blijkt veilig en we mogen de bus uit, platform 4 en 5 liggen ongeveer 200 meter uit elkaar en Jack besluit eerst naar platform 5 te lopen. Als we bij platform 5 aankomen lopen we de trap op naar boven, halverwege de trap schrikken we ons rot, op nog geen twintig meter van ons vandaan zit een grote Grizzly rechtop in het riviertje.

De beer zal wel gedacht hebben dat er acht japanners op het platform stonden, de eerste twee minuten worden er een kleine honderd foto's per persoon gemaakt. De Grizzly's hebben allemaal een eigen leefgebied en er heerst een strenge rangorde onderling, het zal ook niet vaak gebeuren dat er meerdere beren tegelijk op komen dagen maar meestal zal na het vertrek van de ene beer de volgende beer wachten tot de ander op veilig afstand is.

Tot de overstromingen werden regelmatig drie verschillende beren gezien die alle drie twee kleintjes bij zich hadden. Jack en John vrezen ook dat de kleintjes de overstroming niet overleefd hebben. De Grizzly's zijn gigantisch groot en hebben enorme klauwen, aan hun gedrag kun je ook wel merken dat ze van niemand iets te vrezen hebben.

We zien op deze locatie drie verschillende beren waarvan de laatste waarschijnlijk dezelfde sluitspier storing als Arjan heeft.

Na een klein uurtje wachten zien we geen beren meer. Jack besluit een andere locatie te bezoeken, helaas zien we hier geen beren. We rijden terug naar platform 4, als we aan komen rijden staat de beer twintig meter van de ingang van het platform. We mogen zo rustig mogelijk naar de trap lopen en het platform beklimmen. Weer kunnen we veel mooie foto's maken en Arjan kan een mooi stuk filmen.

Na vier uurtjes zit onze tijd er op en moeten we terug richting de haven. Als we tijdens de terugreis langs de rivier rijden klautert er een grote Grizzly over de aangespoelde boomstammen op zoek naar dode of bijna dode zalmen. Hij blijft ongestoord door zoeken en we kunnen een paar prachtige foto's van hem maken. Helaas moeten we verder, bij de haven aangekomen haalt Jack de lunch uit de boot en met z'n allen eten we op de steiger. We praten alleen maar over Grizzly's, Grizzly's en Grizzly's. Volgens John was het waarschijnlijk het mooiste wat hij ooit heeft meegemaakt, Arjan vond het ook prachtig maar wilde toch graag vermelden dat zijn bruiloft en zijn beide kinderen iets hoger eindigde. (om misverstanden te voorkomen).

Als we aan de terugtocht beginnen neemt de wind flink toe en begint de rit behoorlijk heftig, gelukkig is het in de volgende stukken rivier iets rustiger en kunnen we op het achterdek van de boot blijven staan. We komen onderweg nog een flinke groep zeeleeuwen en zeehonden tegen, ook hier is de zeep waarschijnlijk al een tijdje op.

Om half zes zijn we terug in de haven en nemen we afscheid van Jack. We besluiten om gelijk maar ergens iets te gaan eten en daarna nog even een duik te nemen. We willen op tijd naar bed gaan om morgen niet te laat te vertrekken, waarschijnlijk brengen we morgen een uurtje of acht in de auto door als we heel Vancouver Island doorkruisen via de onverharde wegen. Hopelijk hebben we morgen het geluk om nog en zwarte beer tegen te komen.