Na het ontbijtje in het hotel tanken we de auto af en vertrekken we om tegen half negen voor de lange rit van vandaag. We rijden vandaag naar Victoria en we willen zoveel mogelijk via de binnenwegen rijden en de wegen die de houthakkers gebruiken om in de bossen te komen.

Op internet hebben we al een wegenkaart besteld uit Canada met alle kleine 'backroad' wegen op Vancouver Island, thuis hebben we de route al enigszins voorbereid en op google earth gekeken of de wegen inderdaad doorlopen en niet doodlopen. Na een beetje zoekwerk vinden we het eerste onverharde weggetje de bossen in, helaas begint de dag met regen en ziet het er ook nog niet naar uit dat het de eerste uren droog gaat worden. We komen op de route weinig wild tegen het enige is een paar herten, na een uurtje hobbelen over de wegen komen we op een splitsing waar we volgens de kaart linksaf moeten, als we het weggetje inkijken betwijfelen we of het de laatste maanden nog gebruikt is. Gelukkig hebben we een draagbare gps bij ons met de nieuwste illegale kaarten van Vancouver Island. Op de gps lijkt de weg door te lopen en we besluiten het erop te wagen.

De weg lijkt alleen maar smaller en hobbeliger te worden en na een half uurtje moeten we met onze container door een groot gat klauteren waar vroeger de weg nog lag. Waarschijnlijk heeft de enorme regen van een goede week geleden hier ook het één en ander overhoop gegooid.

Als we een goed uur over het pad rijden komen we een andere auto tegen met twee jagers, we vragen of we verder kunnen rijden en of we daadwerkelijk ook ergens uit komen. Gelukkig horen we van hun dat de weg een kilometer verder breder wordt en ook door vrachtwagens gebruikt wordt om boomstammen af te voeren. We rijden verder en worden ingehaald door een vrachtwagen met boomstammen die we besluiten te stoppen om hem er langs te laten hij rijdt tenslotte dik 80 met vrachtwagen over de slinger wegen. Naast ons stopt hij even om te vertellen dat er een groot transport aankomt en dat we straks als hij stopt ook even aan de kant moeten gaan.

Na tien minuten zien we hem langs de kant staan, we parkeren onze auto achter hem en wachten tot zijn collega er aan komt, na een minuut komt er een gigantische dieplader langs met een super grote kraan erop om de grootste bomen neer te kunnen halen. We zijn blij dat we hem gesproken hadden, de dieplader rijdt ook zomaar even kilometertje of zeventig de berg af. Na een paar uurtjes kruisen we de snelweg en besluiten we om de komende tweehonderd kilometer de snelweg te nemen omdat we anders in tijdnood kunnen komen als we straks nog een uurtje of vier binnendoor moeten. Om 1 uur komen we aan in Port Alberni waar we wat eten en voor de zekerheid de tank nog even vullen, vanaf hier gaan we het bos weer in over de onverharde wegen.

Een gedeelte van deze route hebben we vorig jaar ook al afgelegd en toen hebben we hier twee zwarte beren op ons pad gezien, we hebben dus hoop dat we hier wel slagen.

Als we een tijdje op de weg zitten blijkt het erg druk te zijn met enorme vrachtwagens met boomstammen en houthakkers met jeeps, vorig jaar zijn we in vier uur tijd twee mensen tegen gekomen op de hele route. Na erover nagedacht te hebben kan het wel kloppen, vorig jaar hebben we de route op zondag afgelegd. De jeeps en geladen vrachtwagens rijden met hoge snelheid over de wegen waar je eigenlijk nog geen paar honderd meter vooruit kan kijken, als we een vrachtwagen achter ons zien laten we ze er ook eigenlijk gelijk even langs zodat wij op ons gemak de omgeving kunnen bekijken. Op de route kruisen we om de paar kilometer mooie kleine en soms wat grotere rivieren. Over de riviertjes zijn bruggen gebouwd welke een mooi uitzicht geven over de riviertjes. Als we al een tijdje op weg zijn zien we pick-up met (zoals normaal daar) hoge snelheid van achter op ons afkomen, we gaan een stukje voor een brug aan de kant zodat hij ons makkelijk voorbij kan. De pick-up gaat ons met grote snelheid voorbij, naar ons idee iets te snel. Als hij een kleine bocht moet maken om op de brug te komen raakt hij de auto aan de achterkant kwijt en begint de auto te glijden, net voor de brug zit een gat in de weg waardoor de auto een heel stuk los komt van de grond en op de brug terecht komt. Gelukkig klapt hij nog net tegen de lage reling op de brug en vliegt hij niet over de rand. De auto draait door en komt dwars op de brug tot stilstand.

We wachten even af wat er gaat gebeuren, regelmatig komt er normaal een vrachtauto met hout met te veel vaart de berg af en wij willen niet op de brug staan als er één aan komt denderen. De man in de pick-up start de auto en na een keer of vijftien steken kan hij de brug afrijden, na de brug zet hij de auto aan de kant om de schade te bekijken. We stoppen bij hem en vragen of alles oké is, het enige wat de man over de situatie kwijt wil is; 'crazy hey'. Naar onze mening is hij goed weg gekomen aangezien het riviertje een meter of vijfentwintig lager ligt en hij met zijn auto op een paar centimeter na net achter de reling bleef. Wij vinden het prima en vervolgen onze weg.

In de planning wilde we halverwege de route afbuigen naar het zuiden en binnendoor de kust zien te bereiken. We bekijken de geplande route nog even goed en schatten in dat we nog minsten tot zes uur nodig hebben om de grote weg te bereiken. We besluiten dit niet te doen aangezien het gisteren bij lekker weer al om half zes redelijk donker was. We rijden nog een uurtje binnendoor langs een paar bergen waar de oude bomen en boomstronken gecontroleerd verbrandt worden, we stoppen met de auto bij een brandstapel van een metertje of zeven hoog. We openen het raam om een foto te nemen, het werd een snelle foto aangezien er zoveel warmte vanaf kwam dat we in de auto weg zaten te schroeien.

We nemen om half vijf de provinciale weg en autosnelweg richting Victoria om hier bijtijds aan te komen. Als we weer in de bewoonde wereld komen hebben we weer bereik met de telefoons en krijgt John goed nieuws via de sms, het dartteam is zonder John veel beter en heeft weer gewonnen en we staan nog steeds eerste. Om zes uur arriveren we bij Dieter en Ashley en hun bed and breakfast. Ze zijn niet thuis en op de ingang zit een envelop geplakt met onze namen erop. We kunnen met een cijfercode naar binnen en komen in ons nieuwe onderkomen voor de komende dagen. Het blijkt een mooi huis met groot terras met zicht op zee. We besluiten wat te gaan eten ergens en daarna een kistje koud bier te halen voor in ons nieuwe huis. Om acht uur zijn we terug en nemen we samen plaats voor met een biertje voor onze openhaard. (romantisch hè)

Morgen hebben we een tocht op zee in de planning staan met Dieter en zijn Zodiac, we hopen dat het door gaat ze geven namelijk niet van dat beste weer op.