Ondanks dat we om half zes beide weer wakker zijn hebben we prima geslapen in ons nieuwe huis. Om half negen worden we aan het ontbijt verwacht en zullen we gelijk overleg hebben of we eventueel uit kunnen en uit zullen varen. Aan de ontbijttafel ontmoeten we een Canadees stel wat een paar dagen hier op vakantie is. We overleggen met Dieter over de weersomstandigheden en wat er de rest van de dag komen gaat, hij adviseert ons om niet te gaan aangezien ze in de loop van de dag storm en regen opgeven. Hij zegt dat het wel te doen is maar dat het een hele wilde rit gaat worden met het gevoel dat er hagelstenen op je hoofd landen. We mogen het tijdens het ontbijt samen overleggen wat te doen. We hebben voor de rest vandaag niets op de planning staan en met regen zal er ook weinig te doen zijn dus we besluiten een poging te wagen. Dieter vindt het prachtig en zegt dat hij in de veertien jaar dat hij het doet nog nooit twee gekken gevonden heeft die mee durfde, fijn dat te horen.

Nadat we de boot afgetankt hebben rijden we richting de haven waar we de boot te water laten. We trekken onze overlevingspakken aan en varen uit. De eerste kilometers langs de kust is de zee redelijk vlak en kunnen we behoorlijke afstanden afleggen. Na een half uurtje varen bereiken we een rotseiland met een vuurtoren net voor de kust van Vancouver Island, op het eiland ligt een grote groep zeeleeuwen lekker ruzie te zoeken en een hoop herrie te maken.

Nadat we de zeeleeuwen op de foto gezet hebben steken we de binnenzee over richting de kust van Amerika hier ligt een gebied waar Orka's en walvissen voeden. Als we een half uur uit de kust zijn komen er twee grote oceaanstromen bij elkaar en hebben we golven van een kleine drie meter hoog, dit is een behoorlijk ruig stuk aangezien er na elke golf een gat van vijf meter komt. De boot valt na elke golf steil naar beneden en we hebben hals werk om ons overeind te houden. De boot is prima geschikt voor dit werk maar of wij dit ook zijn betwijfelen we af en toe wel even. klik hier voor de film

Als we na een uurtje stuiteren en vliegen de Amerikaanse kust bereiken denkt John iets te zien, het valt moeilijk te zeggen wat in de hoge golven. Dieter gaat langzamer varen en direct beginnen twee dolfijnen met onze boot te spelen en blijven ze naast de boeg mee zwemmen en springen. Ondanks de hoge golven kunnen we een klein stukje filmen het is een heel grappig gezicht. klik hier voor de dolfijnen film

We zien enkele andere boten ook zoeken naar walvissen en orka's op de radio vernemen we dat er die dag nog niets gezien is. De boten waarschuwen elkaar via de radio als ze iets gevonden hebben, het gebied waar naar de orka's en walvissen gezocht wordt is ongeveer net zo groot als de Noordzee tussen Nederland en Engeland. Als we inmiddels al een uur of drie op zee zitten komt er over de radio een melding dat er iets gezien is, er is nog niet duidelijk wat maar de enige boot in ons zicht spoed zich richting het gebied en ook wij vliegen en stuiteren er heen. Na een half uur zoeken komt er een melding over de radio van een andere boot dat er orka's gezien zijn, we liggen precies op de goede plek. Normaal leven de orka's in kleine groepen een pod genoemd, we hebben het geluk dat er vier verschillende pod's in hetzelfde gebied rondzwemmen.

De orka's mogen met de boot niet benaderd worden en je moet er minstens honderd meter vandaan blijven. We mogen gelukkig wel gokken waar ze heen zwemmen en daar gaan liggen. Als we een punt uitgekozen hebben om te gaan liggen hebben we alle geluk van de wereld, op nog geen vijftig meter van de boot trekken er een aantal langs deze blijven in de buurt van de boot. Als ze iets verder van de boot weg zwemmen beginnen ze hun jacht op de zalmen, een aantal orka's gaan op hun rug liggen om daarna met hun staart op het water te slaan en de zalmen bij elkaar te drijven. We weten niet wat we zien en kunnen ons geluk niet op. Één van de dieren besluit dat het tijd is voor een kunstje en springt met zijn gehele lichaam uit het water, we vallen van de ene verbazing in de ander.

Als de eerste groep voorbij gezwommen begint het behoorlijk te regenen en moeten we uitkijken voor onze camera's, Dieter trekt het afdak over de boot en we mogen zelf de zodiac sturen. John stuurt de Zodiac in de richting waar we straks de orka's verwachten. Twee tellen later schrikken we ons verloren als er nog geen vijftien meter voor de boot een levensgrote mannetjes orka boven komt. We moeten de boot even remmen omdat er een orka van rechts komt dat maak je ook niet elke dag mee. De mannetjes orka's hebben de grootste rugvinnen van bijna twee meter hoog, als dit klem voor je neus boven komt ben je wel even een paar minuutjes stil.

We kijken elkaar aan en kunnen het nog steeds niet geloven. We varen nog een tijdje met de orka's mee maar de het begint te hard te regenen. De camera's en alle spullen zijn zo nat geworden van het zeewater en van de regen dat we maar beter terug kunnen gaan om alles te drogen. We varen in vlot tempo terug en na een uurtje zijn we terug in de haven. We hebben vandaag weer en topdag gehad ondanks de slechte weersverwachtingen hebben we het echt getroffen.

Als we terug zijn pakken we de tassen uit en slopen we alles uit elkaar om het te laten drogen. De foto's zetten we vast online en aansluitend willen we dit verslag nog even tikken. Arjan kwam op het geweldige idee om de openhaard aan te steken om alles droog te stoken. De openhaard heeft alleen iets meer uitwerking op ons en na een kwartiertje liggen we allebei in een diepe coma. Iets na zeven uur worden we gelukkig weer wakker, aangezien we vandaag geen tijd hebben gehad voor boodschappen kunnen we vanavond niet koken. Van Dieter hebben we gehoord dat er in Victoria een Keg Steakhouse zit, misschien dat iemand zich deze restaurantketen nog van vorig jaar kan herinneren. Wij in ieder geval wel, deze restaurants selecteren het vrouwelijke personeel 1. Op schoonheid, 2 op schoonheid en 3 (niet geheel onbelangrijk) op schoonheid. De dames moeten er ook nog eens prachtig uitzien in de standaard bedrijfskleding, de zwarte jurkjes. Laten we het er maar op houden dat het ook in deze vestiging prima voor elkaar was. Gelukkig hebben we in ons tijdelijke huis een tweede verdieping waar Arjan slaapt aangezien er Franse uiensoep op het menu staat. Als we eigenlijk al te veel gegeten hebben bestellen we nog een toetje, brownies met vanille ijs. We verwachten een normaal ijsje, op de foto kunnen jullie zien wat voor een complete maaltijd het toetje was.

Na het eten gaan we naar huis waar we dit verhaal nog even in elkaar prutsen, morgen varen we terug naar het vaste land en gaan we richting Chilliwack waar we maandag het Canadese steurrecord aan gaan scherpen.