Als we om iets voor half negen wakker worden beseffen we dat we nu al een uurtje achter lopen op onze planning, we hadden in de planning om de tour van negen uur te doen door de Boeingfabriek dat gaat nu even niet lukken. We gaan even ontbijten in het hotel en aansluitend rijden we richting de Boeing fabriek, de locatie van het hotel was perfect binnen vijf minuten staan we bij Boeing op de parkeerplaats.

Als we binnen zijn kunnen we nog net mee voor de tour van tien uur, dit komt mooi uit aangezien we straks nog een goeie 500 kilometer moeten rijden. We krijgen eerst een film te zien over Boeing van gelukkig maar een paar minuten en daarna mogen we met een gelukkig klein groepje de bus in. Boeing heeft hier zijn eigen start- en landingsbaan van meer als 3 km lang zodat alle toestellen hier kunnen landen en vertrekken, vanaf deze baan worden ook alle proefvluchten met nieuwe toestellen en proefmodellen gemaakt.

We rijden met de bus langs de baan richting de enorme hal waar de vliegtuigen gemaakt worden, de hal is meer als veertig meter hoog en is nog twaalf hectare groter als heel Disneyland in Amerika. Niet misselijk dus, toen de hal net gebouwd was verzamelde zich op bepaalde plekken vochtige lucht en veranderde in wolken. In de hal hadden ze plaatselijke regenbuien vanuit deze wolken. De hal is tegenwoordig goed geventileerd en blijft zonder verwarming of airco toch altijd rond de 20 graden.

We mogen de bus verlaten en gaan een grote tunnel van circa tien meter doorsnede in die onder het gebouw doorloopt. Onder het gebouw loopt een heel stelsel van deze tunnels, door deze tunnels lopen alle kabels, blusleidingen en dergelijke. Als er dus gewerkt moet worden aan de leidingen kan de productie in de hal er boven gewoon door gaan. Als we bijna een kilometer in de tunnel lopen gaan we met een lift naar een platform waar we een prachtig uitzicht hebben over de bouw van de Boeing 747-8 dit model is nog een jaar in een proeffase en er vliegen er op dit moment vier rond die allen probleemloos 1600 vlieguren moeten afleggen en dan pas mogen de eerste toestellen geleverd worden. Dit toestel is uitgerust met de nieuwste motoren en is 6 meter langer dan de originele 747. Dit toestel kan 22 uur aan één stuk vliegen en kan dus alle steden ter wereld met elkaar verbinden. Er is al een flink aantal van verkocht en de eerste worden half volgend jaar geleverd aan Lufthansa.

We gaan terug naar de bus en rijden naar een volgende tunnel verder onder de hal, hier gaan we wederom met de lift omhoog en hebben we een mooi uitzicht over de Boeing 777-200 en de Boeing 777-300. Hier kunnen we mooi heel de opbouw zien van de verschillende delen van de romp, de vleugels, het landingsgestel en de montage van de motoren. We mogen helaas geen foto's maken in de hal maar neem maar van ons aan dat je niet weet wat je ziet. De eerste 820 toestellen van deze typen waren al verkocht voordat hij in productie werd genomen. Deze typen worden volgens het lopende band principe in elkaar gezet, maar dan ietsje groter opgezet. In de toekomst wil Boeing de toestellen in drie dagen op kunnen bouwen door alle onderdelen door onderaannemers kant en klaar aan te laten leveren, inclusief bedrading, leidingwerk en apparatuur.

Boeing heeft zelf nog een groot aantal fabrieken verspreid over de VS, ze hebben vier toestellen van het type Dreamlifter. De Dreamlifter is een 747 waarvan de laadruimte vergroot is zodat hele rompdelen naar binnen kunnen, heel het staartgedeelte kan wegdraaien zodat de maximale grootte naar binnen kan.

Als we de hal verlaten krijgen we de spuitcabines te zien tegenover de hal, deze hallen zijn een stukje kleiner maar nog steeds gigantisch groot. We rijden terug naar het hoofdgebouw waar we binnen nog even rondkijken en buiten vanaf het observatiedek nog even kijken wat er aan toestellen klaar staat. Op het terrein staan zeker nog veertig toestellen klaar om afgeleverd te worden, sommige staan in de primer te wachten op hun definitieve kleur. Voor het spuitwerk wordt meestal wit als basis gebruikt omdat de donkere lakken stukken zwaarder zijn, een heel toestel in wit gespoten bevat ongeveer 100 kg aan verf en een bijvoorbeeld blauw toestel kan tot 500 kg verf bevatten.

We verlaten Boeing om twaalf uur, we hebben namelijk nog een hele rit voor de boeg. We hebben nog meer als 500 kilometer af te leggen. We besluiten het eerste stuk binnendoor te rijden over de Highway (soort van provincialeweg waar je langs mag stoppen als je iets leuks ziet) en als we in tijdnood komen kunnen we het laatste stuk de Interstate pakken waar je 70 Mijl per uur mag rijden (ca. 110 km/u).

We hebben gelukkig een leuke route uitgekozen waar we een paar uur langs een snel stromende rivier rijden met veel stroomversnellingen, de route rijdt makkelijk weg en we kijken onze ogen uit.

We rijden over een bergpas waar we flink steil omhoog gaan en rap weer naar beneden duiken. Als we na een paar uur rijden de Interstate kruisen besluiten we om toch de wat saaiere snelweg maar te nemen, het is al drie uur en we moeten nog zeker 350 kilometer rijden. De snelweg blijkt inderdaad een stuk saaier maar toch zien we een hoop grote boerderijen en maisvelden waarvan het eind ver te zoeken is. De grond is hier blijkbaar redelijk droog, alle velden en stukken land hebben vaste beregeningsinstallaties. De beregening bestaat uit een lange regenleiding van soms wel 500 meter op wielen welke door de waterdruk gaan draaien. De regenleiding zit aan één zijde vast waar het water er in gepompt wordt, de leiding rijdt zo z'n rondjes in laag tempo over de enorme stukken land.

We komen om half zeven aan in hotel, joepie we hebben een zwembad. We gaan wat eten in een restaurant naast het hotel (geen tijd voor boodschappen ma) en aansluitend gaan we het zwembad en het bubbelbad onveilig maken. Om negen uur zijn we weer op de kamer en brengen we jullie nog even op de hoogte van onze dag, John gaat nog even naar de kapper en Arjan kijkt naar de laatste Chileense mijnwerker die uit zijn raket komt. Morgen hebben we een wat minder leuke dag, morgen hebben we meer dan 700 kilometer af te leggen met onze container. Het enige leuke is dat de laatste paar honderd kilometer de kans op groot wild weer groter wordt, dan naderen we Yellowstone National Park waar we beren, buffels en een hoop geisers hopen te gaan zien.