Om negen uur zijn we allebei wakker maar nog niet echt fris, we hebben allebei een uitgebreide douche nodig om helemaal wakker te worden. Vanmorgen om zeven uur werden we de eerste keer grof gewekt door een aantal takke Chinezen die op de gang aan elkaar stonden te roepen en gisterenavond waren er een aantal feestjes op straat.

Arjan heeft de eigenaardige hobby om alles uit te proberen wat er aan knopjes en schakelaars rond zwerft in een hotelkamer, vorige week hebben we het al een keer gehad dat we terug kwamen van het eten en dat meneer de kachel iets verkeerd had afgesteld. We zijn uiteindelijk in het bubbelbad af gaan koelen en de kamer had een uurtje met de ramen open nodig om weer op een normale temperatuur te komen. Vandaag had Arjan de fan van de klimaatcontrole op standje levensgevaarlijk gezet, John had het niet gezien en dacht dat de fan altijd aanstond en dat het normaal was dat hij het geluid van een zware dieselmotor hoorde te maken. John is om twee uur vannacht op onderzoek uit gegaan of de diesel niet uit kon en jawel daarna kon iedereen slapen.

We pakken onze koffers vanmorgen in voor de vlucht van vanmiddag en we komen allebei precies op 23 kg uit, 't ken net. We pakken onze container en stoppen even bij de Starbucks voor een halve liter koffie en wat te eten. We rijden Banff uit en rijden parallel aan de snelweg richting Calgary. We zijn veel te vroeg voor onze vlucht dus besluiten we nog even de bergen in te crossen, als we een mooie weg offroad gevonden hebben testen we onze container nog even op zijn 4x4 kwaliteiten. We vinden een mooie helling met een grindpad naar boven, hij doet het perfect.

Als we bij een riviertje komen gaat John met de container op een rots staan voor een fotootje, hij gaat er ook nog even zonder auto op staan en moet van Arjan dichter naar de rand gaan staan. Bij John begint het dun door de broek te lopen en hij besluit dat het ver genoeg is zo, Arjan neemt nog even ruim de tijd voor de foto. Normaal lopen op deze heuvels en bergen bizons in een groot omheind gebied, je mag hier met de auto doorheen rijden. Helaas zijn de bizons al de stal in, maar dat geeft ons een beetje de ruimte.

De weilanden liggen vol met grote molshopen als we langs een waarvan wij denken dat het een molshoop is rijden zien we een stom knaagdier ons aankijken. Het is een goffer, de Nederlandse vertaling is 'zakrat' of 'wangzakrat' het is maar dat je het weet. We rijden om de goffer heen om hem om de foto te zetten, als hij ons zat is duikt hij in zijn molshoop en zien we hem niet meer terug.

We rijden verder richting Calgary door de heuvels en bezoeken nog een grote botenopslag waar heel veel leuk speelgoed op de kant ligt om de winter door te komen, we rijden er met onze container tussendoor en bekijken de vele mooie boten. Als we iets verder rijden zien we een soort drijvend centerparcs huisje met een buitenboordmotor erachter.

Als we bijna bij Calgary zijn wordt er overal flink nieuw asfalt aangelegd en het gekste is nog door welke firma, Volker Stevin is ook hier overal druk aan het werk.

Na een rit van een uurtje of drie komen we aan op het vliegveld waar we onze container af moeten staan en onze zooi er uit moeten halen, Arjan is de kap van zijn cameralens kwijt. Als we heel de auto drie op zijn kop hebben gehad roept Arjan blij dat hij hem al in zijn broekzak had gedaan om hem niet kwijt te raken.....

We nemen voor de gein nog even de kilometerstand op, we hebben in totaal 4344 kilometer gereden met onze container. We nemen afscheid van hem en lopen richting vertrekhal, gisteravond hebben we al ingecheckt en tijdens het inchecken kregen we de aanbieding om voor 90 dollar First Class te vliegen. Als we bij de veiligheidscontrole komen mag John zijn schoenen en broekriem afdoen en wordt daarna nog even grondig met de metaaldetector nagekeken en gefouilleerd. Arjan mag doorlopen maar zijn rugtas wordt tot in de voering gecontroleerd, zelfs de ritsen worden met één of andere drugshond op batterijen gecontroleerd. Gelukkig is alles in orde en mogen we verder. Dankzij de upgrade naar de First Class mogen we de speciale lounge van Air Canada in waar we onbeperkt mogen eten en drinken. We nemen plaats in de heerlijke stoelen waar we nog bijna vier uur op onze vlucht mogen wachten, John gaat een potje pokeren en Arjan gaat verder in zijn boek. Het boek van Arjan leest wel erg snel weg, als later blijkt dat het een kinderboek is snappen we allebei waarom.

Om tien voor vijf mogen aan boord van het vliegtuig en zijn we heel erg blij dat we de upgrade gedaan hebben, het is een klein straal vliegtuig voor 75 personen waarvan de eerste twaalf stoelen heerlijk ruim zijn en de andere alleen geschikt zijn voor kleine Chineesjes en kinderen. Onderweg krijgen we nog het één en ander te eten en te drinken en hebben we (voor de verandering) niets te klagen. Tijdens de vlucht vliegen we weer een andere tijdszone in, het verschil brengen we terug naar zeven uur met Nederland.

Na anderhalf uur zijn we in Winnipeg waar we alleen de weg over moeten steken om in ons hotel aan te komen, we eten nog wat in de Sportsbar in het hotel. Tot grote teleurstelling van John staat er weer Franse uiensoep op het menu en tot overmaat van ramp heeft ook Arjan het gezien.

Morgen moeten we ons om kwart over zes melden voor ons laatste en meest bijzonder uitstapje, we gaan twee dagen het binnenland in om ijsberen te spotten. Om half acht vliegen we met een klein toestel naar het noorden. We hopen daar ook internet te hebben om jullie op de hoogte te houden en anders zijn we over twee dagen weer terug in dit hotel.