Nadat we gisteravond tot half één aan de bar gezeten hebben kunnen we vannacht heerlijk slapen. Om half tien worden we pas wakker en om half elf gaan we weer even een ontbijtje halen beneden. Gelijk vragen we bij de receptie of we de kamer tot twee uur mogen hebben aangezien we tegen die tijd in mogen checken. We kijken op de kamer nog wat tv, Arjan praat nog even met zijn kinderen via Skype en John neemt nog even een bad. Het hotel is volgens ons in een slechte staat, als er een klein beetje water over de rand van het bad gaat blijkt dat de kamer onder ons al lekkage heeft. Zelfs de monteur snapt er niets van.

Om twee uur steken we de weg over en gaan we naar de balie van Delta Airlines. We vliegen met een klein toestel naar Minneapolis waar we niet door de douane gaan en aansluitend doorvliegen met Boeing 767 naar Schiphol. Als we bij de balie komen wordt ons gevraagd of we het Esta-formulier ingevuld hebben, wij antwoorden van niet aangezien dit formulier bedoeld is voor mensen die Amerikaans grondgebied betreden. De regels blijken iets te zijn gewijzigd, voor de vluchten vanuit Canada naar de States ga je tegenwoordig op Canadees grondgebied al door de douane van Amerika. We kunnen bij de UPS-Store via internet in laten vullen en uit laten printen. De douane wil natuurlijk wel vertien dollar per persoon hebben. Nu nog een douane formuliertje invullen over ons of we geen rare ziektes hebben (John is zo klaar en kan overal nee invullen, Arjan is daarentegen nog druk op zoek naar de grote interne verrottingsziekte maar deze staat gelukkig niet op het formulier). Ook staan de standaard vragen op het lijstje of je geen crimineel bent, geen wapens bij je hebt en geen groente en fruit. Als we alles ingevuld hebben mogen we in een ruimte wachten tot de Amerikaanse douaniers wakker zijn, gelukkig kunnen we na twintig minuten beginnen aan het vraaggesprek. Het valt deze keer gelukkig mee, waarschijnlijk heeft hij gezien dat we gelijk door vliegen naar Amsterdam.

Na vlot door de douane gegaan te zijn krijgen we de veiligheidscontrole, hier wordt ook weer weinig aan het toeval over gelaten. Als de tas van Arjan door de scan gaat zien we het meisje lachen als de beer in beeld komt, ze roept haar collega erbij en roept het lijkt wel een beer. We helpen de (blonde) beambte maar een handje en vertellen dat het een beeldje van een ijsbeer is. We gaan beide door de metaaldetector en eindelijk gaat het takkeding een keer niet af, hierna mogen we kiezen of we door de bodyscan willen of uitgebreid fouilleren. We zien alleen een lelijke Chinees staan dus kiezen we voor de bodyscan, de scan is een super uitvinding het duurt werkelijk maar vijf seconden. Als we denken dat we alles achter de rug hebben en onze spullen en kleding weer terug mogen worden alle spullen nog even met een snuffelapparaat onderzocht voor waarschijnlijk explosieven. Als Arjan zijn spullen mag verzamelen mag John nog even blijven om ook zijn spullen te laten onderzoeken, ook dit blijkt gelukkig in orde. John pakt ook zijn spullen maar als hij zijn jas pakt blijkt dat hij iets te vlug gaat, deze moet ook nog even apart onderzocht worden. John snapt er niets van het zal toch niets met zijn kapsel te maken hebben....

De veiligheidsbeambte geeft aan dat ook bij John alles in orde zit. Als hij vraagt waar de reis naar toe gaat en hij hoort dat dit Amsterdam is vraagt hij wat we in Winnipeg kwamen doen. Als we vertellen dat we de ijsberen bezocht hebben en de Manitoba Moose is hij onze grootste vriend, na vijf minuten weten we zelfs dat hij een nieuwe hond heeft en dat hij gisteren in het park gevochten heeft. Was dat nou die strenge chago van net???

Over een half uurtje gaan we boarden voor onze eerste vlucht dus dit zal ook onze laatste update zijn helaas.

We willen jullie bedanken voor het volgen van onze reis en we hebben veel plezier gehad in het lezen van jullie reacties.